Feedback from all Stakeholders

“११ वीला कला शाखेत प्रवेश घेतला आणि इथली कधी झाले ते कळलंच नाही. शिकणं, अभ्यास करणं अंगात भिनलं ते इथेच. नियमित सगळ्या विषयांचे होणारे तास आणि तळमळीने शिकवणारे शिक्षक ही माझ्या महाविद्यालयातली फार महत्त्वाची बाब मला आजही वाटते.  इथल्या सगळ्या आठवणी आजही मनात ताज्या आहेत, अनेक विषयांची लेक्चर्स आजही तशीच्या तशी स्मरणात आहेत. शिकण्यातली, तसंच कामातली तत्परता आणि सगळ्या गोष्टींकडे डोळसपणे पाहिलं पाहिजे ही मूल्य मला इथूनच मिळाली. या सगळ्याचा उपयोग मला आजही होतो आहे, हे सगळं वेगळं काढता न येण्याएवढं माझ्यात रुजलं आहे.”

         ‘रामनिरंजन झुनझुनवाला महाविद्यालय’ आणि त्यातला ‘मराठी विभाग’ ह्या माझ्या आयुष्यातल्या अतिशय महत्त्वाच्या गोष्टी आहेत. शालेय शिक्षण मराठी माध्यमातून पूर्ण केलेल्या माझ्यासारख्या विद्यार्थ्यांना ह्या महाविद्यालयाने खूप चांगल्या पद्धतीने घडवले आहे. इथे येऊन माझी इंग्रजी भाषा केवळ सुधारली असे नाही तर मी छान इंग्रजी बोलू लागले. इथले प्राध्यापक विद्यार्थ्यांशी ज्या पद्धतीने जुळवून घेतात ते बाकी कुठे घडत असेल असे वाटत नाही. महाविद्यालयीन पातळीवर वेगवेगळ्या प्रकारच्या स्पर्धा भरत असतात. तेव्हा प्राध्यापकांचा भर असतो की आपल्या विद्यार्थ्याने ह्या स्पर्धांमध्ये भाग घ्यावा व आपल्यातील सुप्त गुणांचा शोध घ्यावा. महाविद्यालयामध्ये असताना लक्षात आले की इथे अनेक प्रकारचे उपक्रम राबवले जात आहेत. स्पोर्ट्स, आर्ट्स, ते विज्ञान अशा सर्व शाखा अनेक प्रकारे सक्रीय आहेत. आणि ‘परीक्षेसाठीचा अभ्यास’ ह्या संकल्पनेपलीकडे जाऊन प्राध्यापक विद्यार्थ्यांना विषय  पटवून देत असतात  आणि अर्थात विद्यार्थ्यांना आपले करियर निवडण्यासाठी ह्याचा खूपच फायदा होतो.

   ‘मराठी वाड्मय मंडळा’ने तर मला एका नवीन जगाची ओळख करून दिली. साहित्याशी निगडीत अनेक उपक्रमांशी मी नकळत जोडले गेले. आणि माझ्या विचारांची बैठक पक्की झाली. आणि करियरच्या वाटासुद्धा सापडल्या. काही कारणांनिमित्त जेव्हा इतर शाखेच्या प्राध्यापकांशी संपर्क यायचा तेव्हा त्यांचेही पुरेपूर सहकार्य लाभले. कधीच निराशा झाली नाही. अशाप्रकारे ह्या महाविद्यालयानचा मला घडवण्यात मोलाचा वाटा आहे. एकूणच महाविद्यालयाचे उद्दिष्ट हे संपूर्णपणे विद्यार्थ्यांच्या विकासावरच केंद्रित असल्यामुळे इथे येणारा प्रत्येक विद्यार्थी काही ना काही शिदोरी घेऊनच बाहेर पडतो.

            २००५ साली रामनिरंजन झुनझुनवाला महाविद्यालयात मी प्रवेश घेतला.कला शाखेचा विद्यार्थी असल्याने मला नृत्य,अभिनय यासारख्या कलेत पारंगत होण्याची संधी मला महाविद्यालयामुळे मिळाली. महाविद्यालयीन व आंतरमहाविद्यालयीन वकृत्व, वादविवाद स्पर्धा यासह इतर स्पर्धेत सहभागी होऊन संवादाची क्षमता वाढविली.अंतिम वर्षात मराठी विषय घेऊन पदवी शिक्षण पूर्ण केले. खऱ्या अर्थाने येथून माझ्या आयुष्याला कलाटणी मिळाली. मराठी विभागाच्या प्रमुख डॉ. स्नेहा देऊस्कर मॅडम, डॉ.नीलांबरी कुलकर्णी मॅडम यांच्या योग्य मार्गदर्शनामुळे मी उच्चशिक्षित झालो. संज्ञापन व पत्रकारितेचा अभ्यासक्रम पूर्ण केल्यानंतर मी माध्यमात ६ ते ७ वर्ष काम केले. त्यानंतर एल.एल.बीचे शिक्षण पूर्ण केले आणि आज एका नामांकित मोठ्या ग्रुप समूहामध्ये विधी अधिकारी पदावर कार्यरत आहे.माझे आयुष्य घडण्यात रामनिरंजन झुनझुनवाला महाविद्यालयाचा फार  मोठा वाटा आहे.

जेव्हा केव्हा मला एखाद्या महाविद्यालयाजवळून जाण्याचा प्रसंग येतो, तेव्हा तेव्हा मला माझ्या महाविद्यालयाची, रामनिरंजन झुनझुनवाला महाविद्यालयाची आठवण येते, माझ्या स्मृती चाळविल्या जातात आणि मी क्षणभर भूतकाळात जातो किंवा मग भूतकाळ वर्तमानकाळात येतो. मला आठवतात तिथले प्राध्यापक आणि त्यांची शिकविण्याची पद्धत! परिसरातील जनसामान्यांमध्ये असा प्रवाद प्रचलित आहे की हे महाविद्यालय विज्ञान शाखेसाठी प्रसिद्ध आहे. पण मित्रांनो हे महाविद्यालय कला शाखेसाठी देखील प्रचलित आहे. मी आज जर आयुष्यात यशस्वी झालो असेन तर हे केवळ मला इथे मिळालेल्या शिक्षणामुळेच. मला या महाविद्यालयाकडून जे मिळाले आहे, त्याची शब्दात व्याख्या करता येणार नाही.

   महाविद्यालयाविषयीचा अनुभव एका वाक्यात सांगायचं तर "पुन्हा ते दिन येणे नाही" असंच मी म्हणेन. मी खरोखरीच स्वतः ला भाग्यवान समजतो की मला असं कॉलेज, उत्कृष्ट शिक्षकवृंद गुरु स्थानी लाभले. केवळ अभ्यासक्रमाच्या गोष्टी शिकवणारी अनेक महाविद्यालय आहेत. पण जगणं आणि त्याही पलीकडे एक उत्तम माणूस, सुजाण नागरिक म्हणून कसं जगावं हे मला इथल्या माझ्या शिक्षकांनी शिकवलं. शालेय जीवनात आपल्याला फक्त बरी चित्रंच काढता येतात म्हणून चित्रकलेत भाग घेणारा मी इकडे मात्र कविता, गाणं, वक्तृत्व इत्यादी महाविद्यालयीन, आंतरमहाविद्यालयीन स्पर्धा देखील जिंकू लागलो. आणि हे केवळ आणि केवळ माझ्या आदरणीय शिक्षकांच्या पाठिंब्यामुळे शक्य झाले. तो काळ, ती माणसं माझ्यासाठी मला आयुष्यभर पुरेल एवढी ज्ञानाची, प्रेमाची शिदोरी आहेत हे नक्की.

मी बारावी सायन्स ची विद्यार्थिनी होते पण माझा लिखाणाकडे कल असल्यामुळे मी कलाशाखेत मराठी विषय घेतला होता .  त्यामुळे अनेक साहित्यिक मला अभ्यासता आले. त्याचा मला माझ्या लिखाणामध्ये खूप फायदा झाला कारण पुस्तक वाचून आपलं स्वतःच त्याविषयी एक मत तयार होते. पण ते अभ्यासक्रमात साहित्य म्हणून शिकल्यामुळे शिक्षकांचे तसंच आपल्या सोबत असणाऱ्या इतर मित्र-मैत्रिणींचीही त्यावरची मत आपल्याला कळतात आणि आपण आपल्या एकाच चाकोरीतून बाहेर पडून सगळ्या गोष्टींकडे एका वेगळ्या दृष्टीने पाहतो. कॉलेजमध्ये अनेक स्पर्धा घेतल्या जातात. मी त्यात फार कधी भाग घेतला नाही कारण माझ्याकडे फार आत्मविश्वास नव्हता पण मला आठवतंय की स्नेहा आणि नीलांबरी मॅडमने माझ्यावर विश्वास दाखवत मला वक्तृत्व स्पर्धेत भाग घ्यायला लावला.मी त्या स्पर्धेत भाग घेतला आणि जिंकलेसुद्धा ! तो प्रसंग माझ्यासाठी नेहमीच स्मरणात राहिला कारण तो प्रसंग माझा आत्मविश्वास वाढवणारा होता. असे अनेक अनुभव आहेत ज्यांचा माझ्या जडणघडणीत वाटा आहे . शिक्षक विद्यार्थ्यांना घडवतात, असे म्हटले जाते. ते खरोखरच खरे आहे. कॉलेजने मला खूप छान मित्र-मैत्रिणी दिले.ज्यांच्यासोबत आजही मी संपर्कात आहे. आजही बाहेर कुठे विचारलं की तुम्ही कुठल्या कॉलेजमध्ये  शिकलात तर जेव्हा झुनझुनवाला कॉलेजच नाव घेते  तेव्हा लोक खूप आदराने बघतात. झुनझुनवाला कॉलेजमध्ये माझं महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण झाल आहे हीच खरे तर माझ्यासाठी खूप अभिमानाची गोष्ट आहे.